 |
| Εγώ ήμουν εδώ |
x
Οι επιθυμίες μου από εκείνο το βράδυ έμειναν για πάντα εκεί
δεν είναι πια μαζί μου
Το
βουνό τις ξελόγιασε και τις πήρε
Σκαρφάλωσαν
σαν παιδιά στα δέντρα
Ταξίδεψαν
με τον άνεμο
Πέταξαν
στα αστέρια
Χόρεψαν
αισθησιακά με το φεγγάρι
 |
| Εσύ ήσουν εκεί |
και
την φωτιά
Μπήκαν
μέσα σε όλα τα τραγούδια που είπαμε.
Σε
όλες τις λέξεις που ανταλλάξαμε
Ήθελαν
να σε αγγίξουν
Κρύφτηκαν
όμως ντροπαλά και ένοχα στο χώμα
Κάποιες
πεισματάρες, σπόροι γίνανε
Άραγε
βλάστησαν όπου περπατήσαμε μαζί;
Θυμούνται;
Ανθίζουν; Νοσταλγούν; Μαραίνονται;
Άντεξαν
τον κρύο χειμώνα;Εβγαλαν καρπούς;
Αν
τις δεις άγγιξέ τες απαλά
Φοβούνται
το άγαρμπο χάδι, μαραίνονται
Πότισέ
τες με τα γλυκόλογα που έψαχναν στο τότε.
Ίσως
να μην σε θυμούνται
Ίσως
να έχουν αγκάθια
Η
μοναξιά τις σκλήρυνε
Δεν
θα είναι μόνες όμως για καιρό
Το
καλοκαίρι θα έρθει
Ο
ήλιος θα δύσει
Τα
άστρα θα λάμψουν
Μεθυσμένες
μουσικές θα ακουστούν
Το
φεγγάρι θα ξεπροβάλει ανάμεσα στα δέντρα
Όπως
τότε
Νέοι
σπόροι άλλων θα θαφτούν
Άλλοι
θα σαπίσουν, άλλοι θα φανούν
Τρυφεροί
και γέρικοι μίσχοι θα μπλεχτούν μαζί να παρηγορηθούν
Το χώμα θα μουλιάσει από το
ανεκπληρωτο
και
τους αναστεναγμούς
Εύφορο
θα γίνει
να αγκαλιάσει τους
σπόρους αυτούς
Η
φύση ξέρει να υπηρετεί τον έρωτα
Η
πλάση όλη είναι ο έρωτας
Έτσι
ήταν πάντα
Και
έτσι θα μείνει αέναα
Στους
μαγεμένους τόπους
οι
άνθρωποι σπόρους θάβουν
Η Γη γελά πάντα και γιορτάζει
τον έρωτα μέσα στην ψυχή της βάζει
Η φύση οργιάζει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου