"Στάχτη"

Πυρπόλησα το μυαλό μου

με το φως του ήλιου

μέσα στο δωμάτιο

 

Έγινα στάχτη,διασκορπίστηκα

παντού,έπεσα στο πάτωμα

Φύσηξε αέρας από παράθυρο ανοιχτό

Σηκώθηκα στον ουρανό.

Ταξίδεψα σε

κόσμους άγνωστους

κόσμους πονεμένους

κόσμους πονηρούς

ζωντανούς, ανθρώπινους

Μπήκα στα στόματά τους

και άκουσα τα μη ειπωμένα λόγια τους

Είδα με τα μάτια τους

και άκουσα με τα αυτιά τους

Με ρούφηξαν κατά  λάθος...

Μπήκα μέσα τους

ψαχούλεψα τις ψυχές τους

Πριν προλάβουν να με φτύσουν...

Ξεχορτάριασα τις καρδιές τους

από τα ζιζάνια και τα αγκάθια. 

Η σκόνη  μου έγινε  υλικό

να ενώσει τις καρδιές που ήτανε

χίλια κομμάτια..

Πριν με γυρίσει πίσω ο άνεμος

Έφτασα τα χείλη σου και τα χάιδεψα

για πρώτη φορά…

ξώφαλτσα.

Στροβιλίστηκα γρηγορότερα τώρα

Δωμάτιο ξανά

από την κλειδαρότρυπα μπήκα

Και  ευχήθηκα όλα αυτά

να τα ζήσω με τόλμη                                                                                                                    ανοίγοντας την πόρτα.